Papryka i jej rodzaje

Papryka to roślina z rodziny psiankowatych, pochodząca z Ameryki Południowej. Gatunków jest kilkadziesiąt, a tych przyprawowych, kilka. Do Europy została przywieziona przez Krzysztofa Kolumba i od tamtego czasu była regularnie dostarczana morskimi szlakami handlowymi. Popularyzację papryki na naszym kontynencie rozpoczęli Węgrzy, którzy zaczęli ją z powodzeniem uprawiać w swoim kraju.
Papryka, jako przyprawa w proszku powstała w XIX wieku. Wcześniej suszono ją, ale nie mielono. Następnie, w regionie miast Szeged i Kalocsa, zaczęto ją mielić za pomocą młynów wodnych, a w dalszej kolejności przy pomocy moździerzy.
Jej ostry smak spowodował, że stała się doskonałym zastępstwem dla drogiego wówczas i ciężko dostępnego pieprzu. Nazywana była nawet „tureckim „pieprzem”. Papryka była powszechnie uprawiana przez chłopów, a więc trafiała też pod strzechy i była bardzo popularna. Papryce, węgierski chemik, Albert Szent-Györgyi, zawdzięcza nagrodę Nobla ze swojej dziedziny, gdyż badania nad tym warzywem przyczyniły się do odkrycia witaminy C.
Papryka swój ostry smak zawdzięcza zawartości kapsaicyny, chociaż jej słodka odmiana nie zawiera tego alkaloidu wcale. Ta substancja oprócz tego, że odpowiada za ostrość, ma właściwości przeciwutleniające i bakteriobójcze. Poza tym, papryka jest bogata w witaminę C oraz witaminy z grupy B, a także potas i magnez, pobudza pracę żołądka i jelit.
Papryka ma też dość silne właściwości barwiące, w związku, z czym, nadaje żywego koloru doprawionym z jej pomocą potrawom.
Bez papryki nie wyobrażamy sobie współczesnej kuchni węgierskiej, która jest znana i lubiana także w naszym kraju. Gatunki, z których uzyskuje się przyprawowy proszek to papryka czereśniowa, habanero, jalapeño, papryka chili oraz pieprz kajeński.
Paprykę stosujemy do dań warzywnych, takich jak leczo czy rozmaite gulasze. Doprawiamy nią zupy oraz mięsa – szczególnie dobrze komponuje się z drobiem. Jest też składnikiem chipsów, nachosów, chrupek oraz jest doskonałym składnikiem marynat do mięs. Papryka, ze względu na zawartość barwników i aromatów jest szczególnie podatna na wietrzenie i łatwo może stracić swoją barwę. Należy ją przechowywać w szczelnie zamkniętych, szklanych pojemnikach o ciemnym zabarwieniu lub w zamkniętych szafkach.